Van Lübeck naar Wismar

We verlieten de gemoedelijke Stettiner jachthaven om 8:30 uur. Het was bewolkt en nog geen zon te zien. Vandaag zouden we naar Wismar gaan. Ook een Hanzestad, die bezienswaardig schijnt te zijn. De afstand is ongeveer 37 Nm vanaf de Stettiner jachthaven. We voeren op de motor de rivier de Trave af, maar konden al spoedig zeilen. De wind kwam uit het westen kracht 4-5 Bft. zodat we met een gemiddelde van 6,5 kn. de Trave af voeren richting Travemünde. Na een kleine twee uur passeerden we een stalen viermaster bij Travemünde, genaamd Passat, die in 1911 is gebouwd en in eerste instantie als vrachtschip heeft gediend tussen Europa en Zuid-Amerika en later tarwe vervoerde tussen Australië en Europa. In 1957 werd het schip uit de vaart genomen vanwege de dalende winstgevendheid en in 1960 als museum ingericht. Even eerder had een Ferry, genaamd Peter Pan, zich achter ons losgemaakt en kwam steeds dichterbij. Net toen we de uitgang van Travemünde verlieten, haalde Peter Pan ons in en zette koers naar Trelleborg, een plaats aan de Zweedse zuidkust, waar wij 17 jaar geleden met onze Attalia 32 tevergeefs een jachthaven zochten, die niet in veerhaven aanwezig bleek te zijn, waarna we toen naar de dichtsbijzijnde jachthaventje Gislövsläge zijn gevaren. De zon begon door te breken en even later zelfs uitbundig te schijnen. Wij zetten de koers langs de kust naar het oosten en met de westenwind in de rug zeilden we richting Wismar. De Noord-Duitse kust ziet er fraai uit met hier en daar een zand-/leemklif, veel bebossing en smalle zandstranden. Na de punt Grossklut-hoved en enige ondieptes te hebben gerond, zeilden we met ruime wind en een snelheid van 7,5 kn. richting Wismar, waar we om 15:30 uur naast een Nederlands jacht in de Westhafen afmeerden, die ons alleraardigst opving. Zij voeren al langer langs de voormalige Oost-Duitse kust. Ze waren hier al in 1993 geweest, toen het IJzeren Gordijn net was gevallen. Na boodschappen te hebben gedaan was het tijd om een plan voor morgen te maken als we Wismar willen bezoeken.

Lübeck

Het was erg koud toen we wakker werden. Negen graden Celsius stond er op ons weerstation. Gelukkig dat we verwarming aan boord hebben. Na een warme douche op onze eigen boot en een heerlijk ontbijt vertrokken we om 10:00 uur lopend via een mooi voetpad door een bos naar het station Bad Schwartsau, ongeveer 10 minuten wandelen vanaf onze boot. Even later zaten we in een moderne trein richting Lübeck. Na 7 minuten waren we al op het station van Lubeck, waar we bij het nabij gelegen toeristenbureau een stadskaart haalden met een route langs alle bezienswaardigheden. Lübeck ligt in de streek Sleeswijk-Holstein. Van de 12e tot de 16e eeuw werkten Nederlandse en Duitse steden samen om zoveel mogelijk geld te verdienen aan de handel met Scandinavië en Rusland. Hanzesteden noemden ze zichzelf en een van de belangrijkste Hanzesteden was Lübeck, in het noorden van Duitsland aan de rivier de Trave, die in de Oostzee uitmondt. Van hieruit vertrokken de schepen en Lübeck werd zo belangrijk voor Duitsland dat het een vrijstad werd. Vanaf de 16e eeuw legden er ook regelmatig schepen uit Frankrijk en Spanje aan en nog steeds is Lübeck de belangrijkste Duitse importeur van Franse wijn. Door de opkomst van de Verenigde Staten werd de Atlantische Oceaan belangrijker en verloor Lübeck haar invloed. Die lange rijke geschiedenis is nu nog zichtbaar in het Lübeck van vandaag. De door water omringde middeleeuwse binnenstad wordt sinds 1987 beschermd door de status UNESCO Werelderfgoed. De route liep langs vele historische gebouwen. Hoogtepunt is ongetwijfeld de imposante stadspoort de Holstentor. Deze poort uit de 15e eeuw maakte onderdeel uit van de stadsmuur en is een voorbeeld van middeleeuwse baksteengotiek. In de poort is nu het Stadtgeschichtliche Museum gevestigd. Van de drie stadspoorten zijn de Holstentor, de Burgtor en een rest van de stadsmuur overgebleven. Het 13e eeuwse Rathaus is een prachtig gotisch gebouw met hoge slanke torens en imposante bogen en vooral het metselwerk met donkere baksteen is uniek. De mooiste kerk van Lübeck is de St. Marienkirche, een grote basiliek met maar liefst drie schepen en twee torens van 125 meter hoog. Het is de twee na de grootste kerk van Duitsland en heeft het hoogste baksteengewelf ter wereld. In de kerk liggen nog de resten van de bronzen kerkklokken, die vanwege brand zijn neergestort tijdens de bombardementen van de geallieerden in de WO-2. Andere bijzonder gebouwen zijn de romaanse Petrikirche uit de 15e eeuw en het Buddenbrookhuis dat bekend werd door de boeken van Thomas Mann. Tegenwoordig is Lübeck een moderne zakenstad met een grote haven en een congrescentrum. Zoals vrijwel alle middeleeuwse binnensteden, is ook Lübeck heel erg gezellig. Er zijn talloze unieke winkeltjes en galerietjes. Na een wandeling van vier uur langs al die fraaie historische gebouwen vertrokken we weer naar het station van Lübeck voor de terugreis. Om half vier waren we terug op onze boot, waar we met een mooi uitzicht op de natuur nog van de zon en onze indrukken van vandaag nagenoten.

Zeiltocht naar Travemünde

Eindelijk was de wind afgezwakt naar een NO-4. Een mooie wind om te vertrekken naar Travemünde. We verlieten de jachthaven van Burgtiefe om kwart voor negen. Het was nog wel koud. Met een voor-de-winds rak zeilden we met 6 knopen richting Travemünde. Twee uur later begon langzaam de zon door de bewolking heen te schijnen. Er stond nog een aardige deining van de heftige wind van de afgelopen twee dagen. Na een voorspoedige en mooie zeiltocht kwamen we om 14:00 uur bij de ingang van Travemünde aan. Travemünde ligt aan de rivier de Trave. De zon was inmiddels geheel doorgebroken en scheen uitbundig. Na eerst de Carina bij een bunkerstation aan de kant van de rivier van de nodige brandstof te hebben voorzien, wilden we aanleggen in de eerstvolgende jachthaven. Maar die zag er niet zo gezellig uit en besloten we de rivier de Trave op te varen richting Lubeck. De plaats, die bezienswaardig schijnt te zijn en die we morgen willen bezichtigen. De rivier de Trave is zeer afwisselend. We zagen industrie, container – en goederenopslag, dan weer een fraai begroeid landschap met veel bos, mooie ankerstekjes en ook leuke huisjes aan de oevers. Ongeveer 3 Nm voor Lubeck legden we in een jachthaven, gelegen in een fraai natuurgebied aan, want in Lubeck schijnt geen geschikte jachthaven voor passanten aanwezig te zijn. We werden opgevangen door een aardige Duitse passant, omdat de palen van de box eigenlijk te krap waren voor de breedte van onze boot. Maar met wat druk van onze motor lukte het toch om in de box te komen. De vrouwelijke havenmeester van de Stettiner Yacht Club ontving ons hartelijk en hees direct de Nederlandse vlag bij het havenkantoor. Het havengeld, inclusief elektra, was ook de helft van wat in Nederland gebruikelijk is en dan ook nog gratis WiFi; waar vind je dat nog. Uitvoerig vertelde ze hoe we morgen Lubeck per trein kunnen bereiken. Het station schijnt op 10 minuten afstand te liggen en Lubeck ligt slechts 7 km er vandaan. We zullen het morgen zien als we naar Lubeck gaan. Maar het was nu tijd om in de kuip van onze Carina van de zon en de natuur te gaan genieten onder het genot van een lekker drankje. Na het eten hebben we de omgeving nog even verkend en inderdaad ligt er een spoorlijn direct achter de jachthaven met een station in de buurt, waarvan we morgen naar Lübeck zullen vertrekken.

Verwaaid in Burgtiefe

Gedurende de nacht loeide de wind door de mast en lagen we schuin in de box. Ook ’s ochtends was de wind nog niet afgenomen. Het was ook nog eens bewolkt en met 11 graden Celsius erg koud. Vandaag besloten we maar om een bustocht te maken. Na eerst wat boodschappen te hebben gedaan, gingen we met de lijnbus naar het plaatsje Burg, waar we overstapten op een MPV, die ons naar het natuurgebied Wallnau bracht. Wallnau is een (watervogel) reservaat met een infocentrum en een fraai natuurgebied, voorzien van een aantal observatiehutten en een observatietoren. Zelfs voor de kinderen hadden ze een leuke route met allerlei spelletjes en wetenswaardigheden gericht op de natuur. Het infocentrum gaf een mooi inzicht hoe het gebied was ontstaan, welke soorten vogels er te observeren waren en hoe hun leefgewoontes er uit zagen. Het gebied was enigszins te vergelijken met de Oostvaardersplassen in de Flevopolder. Het was een mooie wandeling, maar jammer dat het zo koud was. Na twee uur keerden we terug naar het infocentrum voor een warme kop koffie. Een uur later stond onze chauffeur met zijn MPV weer voor de deur en werden we weer naar het plaatsje Burg gebracht. Helaas sloot de lijnbus hier niet op aan en wandelden we maar alvast naar de jachthaven van Burgtiefe. Halverwege, in het plaatsje Neuetiefe, begon de zon te schijnen, die we al die tijd niet hadden gezien en konden we ook nog instappen op de bus, die achter ons aan kwam. Om 18:00 uur kwamen we weer in de jachthaven aan, waar we op de boot een lekker wijntje pakten en de wind van 7-8 Bft naar 6 Bft was afgezwakt. Morgen gaan we naar Travemünde, liggend aan de Duitse Noordkust. Althans dat is het plan.

Rustdag in Burgtiefe

’s Ochtends werden we wakker van het loeien van de wind en hingen we schuin in de box. De wind was aangetrokken tot 7-8 Bft en dat zou de komende twee dagen duren. Morgen werd zelfs 8-9 Bft voorspeld. De vakantie begint weer goed. Ons plan om het eiland rond te fietsen hebben we maar laten varen en ingewisseld voor een wandeling naar de haven van Burgstaaken en het toeristische plaatsje Burg. Na het ontbijt konden we bij het havenkantoor toeristische informatie krijgen, waaronder een kaart van het eiland Fehmarn. Daarna vertrokken we lopend richting de haven van Burgstaaken, die tegenover Burgtiefe ligt. Na 2 km kwamen we bij de haven van Burgstaaken aan. Aan het eind van de haven lag een U-boot op het droge, waarvan een museum was gemaakt. Verder in de haven, waar het gezellig druk was, lagen vele vissersbootjes met kleurrijke vissersvlaggetjes, waren er diverse eettentjes  en kraampjes met groenten, fruit en zelfs een kraam met vele soorten likeur. In een watersport winkel raakten we nog aan de praat met een jonge winkelier, die vertelde dat zijn moeder Nederlandse was, zijn oma in Vinkeveen woonde, maar zelf geen Nederlands had geleerd. Zijn engels was beter omdat hij een paar jaar in Californië had vertoefd. Hij bood ons de mogelijkheden van een ligplaats aan omdat er vele Engelsen en Nederlanders hun boot in zijn jachthaven als thuishaven hadden neergelegd. Daarna zijn we naar het plaatsje Burg gelopen, waar het ook zeer druk was met toeristen. In het centrum stond de Lutherse St Nicolai Kirche, die we nog even hebben bezocht en waar we door een zwerver werden aangesproken, omdat zoals hij zei “Tips voor ons had”. Na even naar hem geluisterd te hebben en we een sterke alocohollucht roken, besloten we maar om weer snel te vertrekken. Na nog de winkelstraatjes, waaraan ook vele restaurantjes lagen, te hebben bekeken zijn we weer teruggelopen naar onze boot en hadden we in totaal ca. 8 km afgelegd. Bij onze boot aangekomen zagen we dat er een Pools jacht in de box naast ons was afgemeerd. De wind was zelfs nog toegenomen naar 8 Bft, zodat we schuin en al wiebelend in onze boot maar een borrel namen. Morgen zou er ook veel wind zijn. Misschien dat we dan een bustocht gaan maken.

Door het schietgebied naar Burgtiefe

Om kwart voor acht verlieten we de jachthaven van Rendsburg en gingen we op weg naar Burgtiefe, een afstand van 58 Nm en gelegen aan het eiland Fehmarn. Het was mooi weer, de zon scheen vrolijk en er was praktisch geen bewolking. Helaas kwam de wind uit het oosten en pal tegen als we straks het Kielerfjord uitvaren. Om kwart over acht werden we plots gebeld op ons mobiel en bleek dit ons huisalarm te zijn. We hebben onze buren maar direct gebeld, die echter na controle niks bijzonders zagen. Na via ons mobiel ingebeld te zijn op het alarmsysteem, konden we geen bijzonderheden waarnemen. Vals alarm dus. Dat is dan weer het nadeel van een alarmsysteem. Om half elf kwamen we bij de sluis van Kiel/Holtenau aan. Even later konden we al geschut worden samen met een Duitse motorboot. Voor de betaling van de passage van het Noord-Oostzeekanaal hadden ze nu nieuwe betaalautomaten neergezet. Na eerst de hoge sluiswand te hebben bedwongen, was dat apparaat ook nog ingewikkeld te bedienen, maar met hulp van de Duitse motorbootschipper en de sluiswachter via de intercom kwamen we er toch uit. Een half uur later voeren we de sluis en het Kielerfjord uit richting Burgtiefe. De wind was inderdaad pal tegen, maar gelukkig waaide het met een matige wind kracht 3Bft en konden we helaas voorlopig nog niet zeilen. Nadat we het Kielerfjord hadden verlaten, konden we onze koers verleggen naar stuurboordrichting en de zeilen hijsen. Aan de wind zeilden we met 6,5 kn richting Burgtiefe. Even later zagen we een Duits marinevaartuig, de YB839, die met grote snelheid op ons afvoer. Pal achter ons varend werd via de megafoon in accentloos Nederlands aangegeven dat we ons in een schietgebied bevonden. Als we niet zuiderlijk dan een bepaalde breedtegraad kwamen, dan konden we onze koers aanhouden. Zo gezegd, zo gedaan en zo vervolgden we onze weg richting Burgtiefe. Maar even later viel de wind weg en verlijerden we weer meer naar de kust toe, hetgeen niet onopgemerkt bleef door de Marine, die ons direct weer via kanaal 16 op de marifoon opriep en aangaf om onmiddellijk noordwaarts te varen om zo het schietgebied te verlaten. En of we een naburig Duits jacht, dat met ons meevoer, ook even wilde inlichten, maar die had kennelijk al meegeluisterd op de marifoon en ging uit zichzelf mee met onze nieuwe noordwaartse koers. Even later werd door de marifoon door de Marine nog een bericht doorgegeven dat het gehele gebied gesloten was voor doorvaart naar het eiland Fehmarn, waaraan Burgtiefe ligt, in verband met schietoefeningen. Nadat we het schietgebied hadden verlaten, zeilden we richting de brug, die het eiland Fehmarn met het Duitse vaste land verbindt. De wind was inmiddels weer aangetrokken naar 5 Bft, maar volledig tegen, zodat we naar de brug moesten kruisen. Vanwege de ondieptes bij de brug hebben we onze motor bijgezet. Even later kwamen we toevallig weer het historische Koggeschip uit Kampen tegen, dat we twee jaar geleden in Marstal (Denemarken) en een week later op de terugweg van Vlieland naar Kornwerderrzand ook al zagen. Nadat we de 22 meter hoge brug hadden gepasseerd, meerden we om 19:30 uur in de grote jachthaven af naast een Duits jacht, dat ons opving en even later vroeg: Waren jullie dat, die in het schietgebied voeren en opgeroepen werden? Ja, dat waren wij inderdaad, maar het was wel heel veel mijlen korter dan er omheen varen. Morgen onze eerste rustdag en dan gaan we het eiland verkennen. De wind zou aantrekken tot NNO-6 en in buien tot 8 Bft. We zullen het meemaken.

Van Vlieland naar Rendsburg (204 Nm)

We vertrokken om 8:00 uur van Vlieland om de volgende ochtend op het juiste moment de stroom mee te hebben bij Elbemonding. Het plan was om meteen door te varen naar Brunsbüttel, de ingang van het Noord-Oostzeekanaal, een afstand van 167 Nm. Twee jachten vertrokken met ons mee. Er was weinig wind en uit de verkeerde hoek, zodat we onder grootzeil en motor richting de Elbemonding voeren. Halverwege Terschelling betrok de lucht in korte tijd en kregen we een hevige onweersbui met slagregens over ons heen. Ter hoogte van Schiermonnikoog bogen de twee meegevaren jachten af richting Lauwersoog, zodat wij nog de enige waren buiten de vrachtvaart. Om 18:00 uur voeren we langs het pas gebouwde windmolenpark, waar we twee jaar geleden 's nachts voor moesten uitwijken, toen het nog in aanbouw was. Om 10:00 uur 's avonds en ter hoogte van het Duitse waddeneiland Nordeney doken we de nacht in. Het was aardedonker door de aanwezige bewolking maar gelukkig wel helder weer, zodat we alle lichtjes van de betonning en kerstboomverlichting van de vrachtvaart konden waarnemen. Even lastig was het om de Weser en de Jade over te steken vanwege het drukke scheepsvaartverkeer. Daarna moesten we nog laveren om de vele vrachtschepen heen, die op de rede van de Jade lagen, maar zeer duidelijk gemarkeerd waren door de vele schijnwerpers, nautische en overige verlichting. Inmiddels was de wind naar het Zuiden gedraaid en iets toegenomen, zodat we even konden zeilen. Inderdaad even, want na een uur viel de wind weer weg en voeren we verder op de motor en grootzeil. Om 4:00 's ochtends begon het langzaam licht te worden en kwam even later de zon weer op helaas wel achter de wolken. Om 5:00 's ochtends kwamen we bij de Elbemonding aan, waar de stroom juist begon mee te lopen. We passeerden Cuxhaven om 7:30 uur en kwamen om 9:30 uur bij de sluizen van Brunsbüttel aan, waar we tot onze verrassing het Zweedse jacht uit Kornwerderzand weer tegenkwamen, die op de dag dat wij naar Vlieland gingen, 's avonds meteen zijn doorgevaren naar Cuxhaven. Een half uur later waren we door de sluizen van Brunsbüttel geschut. In de sluis ontstond nog enige chaos, omdat een vrachtvaarder zijn schroef vol in werking hield tijdens het schutten, zodat bijna alle jachten, waaronder ook wij veel last van hadden van het kolkende water bij het aanleggen. Het fraaie Zweedse jacht, een nieuwe Hutting, werd hierdoor genadeloos hard tegen de sluisponton aangedrukt. De zon was inmiddels vol gaan schijnen en met mooi weer voeren we langs het prachtige landschap van Sleeswijk-Holstein door het Noord-Oostzeekanaal, waar het weer gezellig druk was met jachten en vooral grote tankers- en containerschepen. Nadat we het fraaie zweefpontje aan de brug bij Rendsburg, die kennelijk gerenoveerd werd en in de steigers stond, waren gepasseerd, kwamen we om 15:15 uur in de jachthaven van Rendsburg aan. We hebben 204 Nm over de grond gevaren. Op het log stond 200 Nm. Dus iets meer stroom mee dan tegen gehad. Tijd om uit te rusten. Onze vakantie is nu echt begonnen.

Van BvK naar Vlieland

We vertrokken om 8:00 uur richting Enkhuizen. De wind was ZZW-3 en net te weinig om zeilend voor de wind tijdig het meelopend tij naar Vlieland te halen, een afstand van 40 Nm. Om 17:15 uur zou het hoogwater Kornwerderzand zijn. Het  was bewolkt, maar niet koud. De reis begon alweer goed evenals vorig jaar, want nadat we net onze box waren uitgevaren bleek het log niet te werken. Het log bleef op 0 staan. Er waren twee mogelijkheden: Of de impeller van de gever zat vast, of de gever was defect. Toen we net de BvK verlieten en al op het Markermeer voeren, besloten we om de gever toch maar even uit de romp te halen. Tijdens het eruit halenvan de gever en het erop zetten van de afdichtingsdop spoot het Markermeerwater naar binnen. Je moet dan wel even stalen zenuwen hebben, want je bent op het Markermeer niet snel middels een botenkraan uit het water. Maar gelukkig liep alles goed af. De impellor zat inderdaad vast door aangekoekt vuil en na reiniging en inspuiten met WD-40 was dit euvel snel opgelost. En opnieuw bij het verwisselen kregen we weer wat water in de boot, maar de hoeveelheid viel enorm mee en de ervaring leerde dat dit onderweg goed te  doen was, hoewel je wel een risico neemt. En zo vervolgde we onze tocht op motor en zeil richting Enkhuizen. Om 11:00 uur passeerden we de Krabbersgatsluis, waar we als enige passant werden geschut. Op het IJsselmeer was de wind volledig weggevallen. Ter hoogte van Stavoren pakte zich dikke wolken samen en begon het te regenen. Om 15:00 uur kwamen we in Kornwerderzand aan, waar we langs een Zweeds jacht afmeerde, omdat we op een volgende sluislichting moesten wachten. Het Zweedse jacht, een Hutting, was voor reparatie in Nederland en werd in opdracht van de eigenaar door bevriende bemanning teruggevaren. Ze zouden in één ruk doorvaren naar Brünsbuttel, de ingang van het Noord-Oostzeekanaal. Wij vertrekken morgen om 9:00 uur en willen dan proberen om Rendsburg te halen, ca. 17 Nm vanaf Kiel/Holtenau, het eindpunt van het Noord-Oostzeekanaal. Na het schutten door Lorentzsluizen in Kornwerderzand, kwamen we om 19:00 uur we in Vlieland aan. Inmiddels was het weer opgeklaard en begon zelfs de zon flink te schijnen. Het was niet druk in Vlieland, hoewel deze dag de Schuttevaerrace uit Stavoren was begonnen, waarbij deelnemende jachten wielrenners en hardlopers aan boord hebben, die resp. In Texel, Vlieland en Terschelling een vast traject zo snel mogelijk dienen af te leggen, waarbij het erom gaat welk jacht weer het eerste terug is in Stavoren. Maar wij gaan ons voorbereiden op onze lange tocht van morgen.