Van Christiansø naar Ystad in Zweden

Gisteren zagen we een Jan van Gent, die kennelijk de weg kwijt was. Zij zat op een nest gemaakt van afval naast een elektriciteitspaal voor jachten en stoorde zich niet aan de boten en toeristen, die er langs liepen. Af en toe vloog ze weg en zagen we dat er geen eieren in het nest lagen. Merkwaardig, want Jan van Genten zijn schuwe vogels en dan betreft het ook nog een rommelnest zonder eieren. Gisteravond kwam er een Duitse passant binnen met een vrouwelijke schipper aan het roer, die eerst naast het ons gelegen Duitse jacht wilde aanleggen. Maar omdat wij de volgende dag vroeg wilde vertrekken en achter ons slechts één motorboot lag, verzochten wij haar om daarnaast aan te leggen. En dat was maar goed ook, want de schippersvrouw was niet zo bedreven in de stuurmanskunst, zodat er bijna van alles mis ging en onze boot en die van onze Duitse buren op een haar na niet werden geraakt. Maar na diverse pogingen en hulp van praktisch iedereen, lukte het uiteindelijk om langszij af te meren. Vanochtend wilden we om 8:00 uur vertrekken, maar ook dat bleek niet eenvoudig te zijn. De startmotor van onze Duitse buren werkte niet, zodat we allerlei toeren met lijnen moesten uithalen om hun boot aan de wal te houden en wel zodanig dat wij er tussen uit konden komen. Want ook voor en achter ons lag het twee rijen dik met jachten. Gisteren probeerden deze overige vier vriendelijke Duitsers ons nog te overtuigen dat een charterjacht waar zij nu mee rond zeilden, wel zijn voordelen had, want je kon ze overal ter wereld huren. Daar dachten wij natuurlijk anders over, want op Christiansø is er geen jachtservice beschikbaar. Maar het wegvaren verliep vlot en om kwart over acht verlieten wij de haven van Christiansø en zetten we koers naar Ystad in Zweden, een afstand van 50 Nm. De wind was opnieuw zwak noord 1-2 bft. zodat we op motor en grootzeil verder voeren. Tegen tien uur trok de wind aan naar N-3 en zeilden we met ruim 7 knopen aan de wind richting Ystad. Om elf uur passeerden we de noordpunt  van Bornholm en zagen we met de verrekijker op de hoge rotsen het Hammerhus liggen, de grootste ruïne van Scandinavië, die we in 2010 met onze huidige Carina hebben bezocht. Een half uur later hoorden we via de marifoon een Navo-oorlogsschip een vrachtvaarder oproepen, die de kapitein wilde spreken. Het verzoek was of de vrachtvaarder kosteloos wilden meedoen aan een Navo-oefening, waarbij het schip geënterd zou worden. Het vrachtschip was op weg  van de Eemshaven naar Kotka in Finland. De kapitein, Christiaan Reinders, bleek een Nederlander te zijn en moest alle gegevens inclusief zijn naam in het nautisch alfabet spellen. Het wordt steeds gekker op zee. Bij de "shipping lane" aangekomen, konden we net voor een vrachtvaarder oversteken en om drie uur passeerden we Kåseberga, gelegen aan de zuidkust van Zweden. In Kåseberga hebben we in 2010 “Ales stenar” bekeken, de cirkel van mysterieuze zwerfstenen. Om 17:00 uur kwamen we in de jachthaven van Ystad aan, die geheel vernieuwd was. We meerden af aan een zijsteiger naast een andere Nederlandse passant, die uit Lemmer kwam. We weten nog niet wat we morgen gaan doen. Er is voor de komende dagen niet al te best weer voorspeld met veel wind uit het westen..