Rustdag Vlieland

Vandaag een rustdag om even bij te komen van onze tocht van Cuxhaven naar Vlieland, want een nacht doorvaren eist toch wel zijn tol in de vorm van slaaptekort. Maar na een goede nachtrust van 10 uur waren we helemaal de oude en maakten we een wandelingetje naar de vuurtoren. Bij het dorpje Oost-Vlieland aangekomen liepen we achter de oude Nicolaaskerk langs. Op deze locatie stond al vanaf de middeleeuwen een kapel, die voor het eerst vermeld werd in 1245. Later werd deze verheven tot parochiekerk. Doordat het dorp West-Vlieland langzaamaan ontvolkt werd en de bevolking zich in Oost-Vlieland ging vestigen, ontstond de behoefte aan een groter gebouw. De huidige kerk werd waarschijnlijk in 1605 gebouwd. In 1647 werd deze verbouwd tot een kruiskerk. Na de klim van de 45 meter hoge Vuurboetsduin, bereikten we de vuurtoren, die vanaf 14:00 uur te bezichtigen was. Dat hebben we dan ook maar gedaan. De Vuurboetsduin is de één na hoogste duin van Nederland. De vuurtoren zelf is slechts 18 meter hoog. Zodra het donker wordt gaat het licht van de vuurtoren schijnen, dit gaat geheel automatisch. Elke vuurtoren heeft een eigen karakter, die van de vuurtoren van Vlieland is 2 seconden aan, 2 seconden uit. We raakten in gesprek met de vuurtorenwachter....eh....vuurtorenpachter, want de vuurtoren is niet meer bemand. En de vuurtorenpachter gebruikt de vuurtoren nu als toeristische attractie. Na de bezichtiging liepen we nog door het gezellige dorpje Vlieland, deden nog de laatste boodschappen en wandelden we terug naar de jachthaven. Inmiddels waren er weer vele jachten vertrokken en kwamen later er weer nieuwe jachten binnen. Het is wel druk, maar nog niet overvol. De echte drukte zal nog wel komen in de maand juli, dan wordt het weer rode vlaggentijd in Vlieland, maar dan zijn wij gelukkig al thuis. 's Avonds maakten we een wandeling langs de haven en namen een lekker ijsje. In de haven was net een visserschip langs de kade afgemeerd, die zijn eigen net in de schroef had gekregen. Een duiker moest er aan te pas komen om het net los te snijden, maar er was geen goed mes of zaag voorhanden. Omstanders begonnen zich ermee te bemoeien en gingen op zoek naar allerlei snij- en zaaggerei. Hoe het afgelopen is, dat weten we niet, want vanwege de koude wind zijn we naar de boot teruggelopen. Morgen gaan we terug naar de Blocq van Kuffeler onze thuishaven en is de vakantie voor dit jaar voorbij. Maar we kunnen met voldoening weer terugkijken op een mooie tocht.